Sükuta Öfke
Var olan beden değil, duygunun bizatihi kendisi...O ölmüşse yaşam bitkisel hayatta...Kuleli Askeri Lisesinde dokunacak kadar yakın olmakla birlikte sadece ıhlamur ağaçları ve dev çınar ağaçları altından seyretme müsaadesine sahip olduğumuz İstanbul Boğazının serin suları, Kara Harp Okulu Anafartalar Taburunun bazen gurur bazen da kasvetiyle bizi kuşatan taş duvarları ve nihayet heyecanla, küçük dağları yaratmışçasına atıldığımız mesleğin ilk yılları...bu şiirlerin oluştuğu yıllar.
Hayal ettiklerimiz ile yaşadıklarımız bir çocuğun şüphesi gibiydi aslında...Bugün ise hayat ve hayal arasındaki çizgi çok daha karmaşık renklere bürünmüş olarak varlığını sürdürüyor artık...Gerçeğin görüntüsü herkesin zihninde hayalleri ile kirletilmese bile kamufle edilmiş uyandırmadan insanlığı...
ŞÜPHE
çocuktu olmamışa inandı
taşlandı...
olanlara inandı
hep bir şüphe zihninde
ya gerçekten var mıydı...
